Ένας μεγάλος αμερικανός πολιτικός, ο Βενιαμίν Φράνκλιν πίσω στο 1700 έχασε το τετράχρονο παιδί του από ευλογιά επειδή δίστασε να το εμβολιάσει.
«Μετάνιωσα πολύ πικρά και εξακολουθώ να μετανιώνω που δεν του τον είχα εμβολιάσει. Αυτό το αναφέρω για χάρη των γονέων που παραλείπουν αυτήν την επέμβαση, γιατί δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσουν τον εαυτό τους εάν ένα παιδί πεθάνει. Το παράδειγμά μου δείχνει ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να επιλεγεί το ασφαλέστερο»,
έγραψε στην αυτοβιογραφία του το 1771.
Τα λόγια αυτά είναι επίκαιρα όσο ποτέ αυτές τις μέρες, με την πανδημία να επιμένει στη χώρα και κυρίως σε συγκεκριμένες περιοχές. Έχουμε σχεδόν συνηθίσει να ακούμε κάθε μέρα ότι ακόμη 30 ή 40 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους. Την ίδια στιγμή οι εντατικές μονάδες κυρίως της Βόρειας Ελλάδας γεμίζουν ασθενείς και ο χειμώνας με όσα φέρνει είναι μπροστά μας, όπως για παράδειγμα η γρίπη που σε μερικές εβδομάδες αναμένεται δυσκολέψει περισσότερο την κατάσταση. Σε αρκετούς νομούς της περιοχής καταγράφονται ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμών και αυτό σχετίζεται με την πορεία της πανδημίας. Οι αριθμοί ξεκάθαρα και αμείλικτα μας δείχνουν ότι οι άνθρωποι που νοσούν σοβαρά είναι σε τεράστια αναλογία, πάνω από το 90% όσοι δίστασαν να εμβολιαστούν. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλη αυτή η κατάσταση έχει σημαντική επίπτωση σε συμπολίτες μας οι οποίοι πάσχουν από άλλα σοβαρά ή χρόνια νοσήματα. Δεν θα πρέπει να φτάσουμε στο σημείο το σύστημα υγείας να βρεθεί στο δίλημμα της επιλογής σε ποιον θα δώσει προτεραιότητα νοσηλείας και θεραπείας.
Από τις αρχές του χρόνου έχουμε όπλα σε αυτή τη μάχη και αυτά είναι τα εμβόλια. Όπλα ασφαλή, αποτελεσματικά και άμεσα διαθέσιμα δωρεάν. Η μη επιλογή του εμβολιασμού αποτελεί επικίνδυνη απόφαση τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και για την κοινωνία. Είναι ώρα να αφήσουμε όλοι στην άκρη δοξασίες, fake news και αγκυλώσεις. Είναι ώρα να εμπιστευτούμε την επιστήμη την κοινή λογική και τους ειδικούς, που στην περίπτωση της πανδημίας είναι οι παιδίατροι για τα παιδιά και τους εφήβους και οι παθολόγοι / λοιμωξιολόγοι για τους ενήλικες.
Για να μη χάνουμε δεκάδες συνανθρώπους μας κάθε μέρα ενώ θα μπορούσαν να είναι δίπλα μας. Για να μην έχουμε στο μέλλον ανθρώπους που θα βασανίζονται για πολύ καιρό από τις μακροπρόθεσμες επιπλοκές του ιού. Για να μην έχουμε παιδιά ορφανά ενώ θα μπορούσαν να έχουν δίπλα τους γονείς και τους παππούδες τους.
Ας μην κάνουμε το λάθος του Βενιαμίν Φραγκλίνου γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως όταν θα το μετανιώσουμε θα είναι πλέον αργά.
.πρόσφατo άρθρo που δημοσιεύτηκe στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ