Ο θεσμός της Παιγνιοθεραπείας ξεκίνησε από την Φινλανδία το 1909. Αργότερα η σημασία της Παιγνιοθεραπείας αναγνωρίστηκε επίσημα και τεκμηριώθηκε επιστημονικά μέσα από μελέτες.
Το 1974 επικυρώνεται από το νόμο ως αναγνωρισμένο δικαίωμα του παιδιού.
Το πρώτο πρόγραμμα Παιγνιοθεραπείας στην Ελλάδα δημιουργήθηκε στο νοσοκομείο Παίδων Π. & Α. Κυριακού με την υποστήριξη των Καθηγητών κ. Κων/νου Παπαδάτου και την καθοδήγηση της Παιδοψυχολόγου Gonilla Roden. Σήμερα η Παιγνιοθεραπεία γίνεται σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους του νοσοκομείου και στελεχώνεται εξ’ολοκλήρου από εθελοντές της «Ανοιχτής Αγκαλιάς».
Για το παιδί, η παραμονή στο Νοσοκομείο είναι μια τραυματική εμπειρία.
Εκτός από την καθεαυτή ασθένεια, υφίσταται το χωρισμό από το οικείο του περιβάλλον (γονείς – αδέλφια – σχολείο – φίλους), δεν καταλαβαίνει το νόημα της παραμονής του σε αυτό καθώς και την αγωγή θεραπείας του και δεν μπορεί να δεχθεί την απρόσμενη ανατροπή της ζωής του.
Σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής του παιδιού, η Παιγνιοθεραπεία στο Νοσοκομείο είναι επιβεβλημένη.
Είναι μια όαση για το Παιδί – η Παιγνιοθεραπεία παρέχει ασφάλεια σε αυτά και στους γονείς αλλά και τρόπους να μετριαστούν οι αρνητικές του αντιδράσεις.
Σκοπός της Παιγνιοθεραπείας είναι:
- Να Διαφυλάξει όσο το δυνατόν καλύτερα την ψυχική υγεία του παιδιού
- Να Διευκολύνει το παιδί να δεχθεί πιο εύκολα το περιβάλλον του νοσοκομείου
- Να Αποδεχθεί το παιδί την αρρώστια να συνεργασθεί με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό
- Να Προετοιμασθεί μέσα από το παιχνίδι για μια σοβαρή εγχείρηση ακόμη και μία ενδεχόμενη αναπηρία.
- Να Μετριάσει τον προβληματισμό του παιδιού, επικοινωνώντας με τα άλλα παιδιά έτσι ώστε να καταλάβει ότι δεν έχει μόνο αυτό πρόβλημα (Δυναμική της ομάδας).
- Να Καταλάβει ότι το Νοσοκομείο και οι Γιατροί φροντίζουν για το καλό του και δεν φέρνουν μόνο πόνο.
- Να το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να αποβάλλει όσο το δυνατόν τις αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα.
- Να βοηθήσει τους γονείς να μάθουν πως να στηρίζουν το παιδί στην πορεία της ασθένειας του.